VAT, czyli podatek obrotowy, a w Holandii w skrócie nazywany podatkiem ‘btw’, to dosyć skomplikowany temat. Na jego temat zadajecie dużo pytań, dlatego w dzisiejszym blogu postaram się kilka spraw wyjaśnić.
Zacznę od definicji, które za chwilę przydadzą w moim wyjaśnieniu:
- btw przy zakupie (w Polsce znany jako VAT naliczony) – to podatek obrotowy związany z zakupem usługi czy produktu. Został naliczony przez tego, od kogo kupujemy usługi czy produkty. Btw przy firmowym zakupie zostanie nam zwrócony przez Belastingdienst. Nasz klient nie ma nic wspólnego z btw przy zakupie.
- btw przy sprzedaży (w Polsce znany jako VAT należny) – to podatek obrotowy, który dotyczy naszej sprzedaży usług czy produktów. Podatek ten „należy się” urzędowi skarbowemu od naszego klienta, nie od nas jako przedsiębiorcy. Jest to VAT, którym musi zostać obciążony nasz klient według holenderskiego prawa podatkowego.
Krótko ujmując, btw przy zakupie i btw przy sprzedaży nie mają ze sobą nic wspólnego. Stawki btw (21%, 9% lub 0%) są zależne od tego co i gdzie kupujesz oraz co i dokąd sprzedajesz. Przeważnie chodzi o te same stawki procentowe, ale są wyjątki, jak w przypadku prac i materiałów malarskich. W praktyce jesteś jako przedsiębiorca tylko i wyłącznie osobą pośredniczącą w obrocie (stąd też nazwa tego podatku: podatek obrotowy), i przekazujesz ten podatek od jednej strony do drugiej:
- w sklepie płacisz btw Ty, informujesz o tym Belastingdienst i Belastingdienst Tobie ten btw zwraca przy rozliczeniu kwartalnym (btw przy zakupie = zapłacone zostaje zwrócone)
- fakturujesz klientowi z doliczonym btw, klient przelewa btw Tobie, Ty odprowadzasz to btw do Belastingdienst (btw przy sprzedaży = ‘zarobek’ Belastingdienst na Twoim kliencie).
Przykład 1:
Robisz firmowy zakup, kupujesz przykładową puszkę farby w Bouwmaat za € 100. Płacisz przy kasie € 121, z czego 21% to podatek btw:
€ 100 x 1,21 = € 121
To 21% btw Belastingdienst Ci zwraca, bo odciąga się je przy kwartalnym zeznaniu podatku obrotowego btw-aangifte jako tak zwany voorbelasting (btw przy zakupie). Czyli w praktyce jesteś stratny € 100 za zakup farby i € 0 (zero) btw.
Za prace malarskie, łącznie z materiałami do malowania, możesz wystawić klientowi fakturę z 9% podatku btw. Czyli za tę przykładową puszkę farby każesz sobie zapłacić:
€ 100 x 1,09 = € 109
To € 9 zeznajesz w rozliczeniu podatku obrotowego btw-aangifte (btw przy sprzedaży). W ten sposób Belastingdienst dostaje € 9, Ty wychodzisz na zero, a klient płaci 9% (zamiast 21%, jak przedsiębiorcy często mylnie fakturują).
Reasumując: fakt, iż kupiłeś farbę z podatkiem 21% btw, a fakturę klientowi wystawiłeś na 9% btw, zupełnie ze sobą nie kolidują. Ty na tym ani nie tracisz, ani nie zyskujesz, ale Twój klient mniej wydaje na koszty materiałów.
Przykład 2:
Gdybyś chciał zarobić na materiałach, mógłbyś nałożyć marżę na zakupione materiały, na przykład 20%:
Sprzedajesz klientowi przykładową puszkę farby nie za € 100, tylko za € 120 euro, przy czym wystawiasz klientowi fakturę z 9% btw :
€ 120 x 1,09 = € 130,80
Klient płaci € 130,80.
Belastingdienst dostaje € 10,80.
€20 jest Twoim zyskiem (marża), który po zakończeniu roku zeznajesz w zeznaniu podatku dochodowego aangifte inkomstenbelasting.
Przykład 3:
Istnieje też możliwość zafakturowania klinetowi całkowitej kwoty wydanej w sklepie, w tym przypadku € 121,-, przy czym tylko 9% do Belastingdienst pójdzie. Nazywam to ‘efektem ukrytej marży’.
Sprzedajesz klientowi przykładową puszkę farby za €121, wystawiasz klientowi fakturę z 9% btw, przy czym to 9% jest już zawarte w €121 :
€ 121 : 1,09 = € 111,00 (kwota bez btw, którą trzeba podać na fakturze)
€ 121 – € 114,15 = € 10 (kwota 9% btw, którą trzeba będzie odprowadzić do Belastingdienst)
Klient płaci €121 (tyle samo, co Ty w sklepie przy kasie wydałeś), ale do Belastingdienst odprowadzasz € 10 btw a nie € 21, przez co za puszkę farby otrzymałeś od klienta nie € 100,- ale € 111,-. Kwota różnicy, € 11,- (równowartość 21% – 9% = 12% btw) jest ‘ukrytą marżą’, czyli Twoim zyskiem, który po zakończeniu roku zeznajesz w zeznaniu podatku dochodowego aangifte inkomstenbelasting.
Możliwe, że nasuwają Ci się teraz pytania:
- „Tylko że jak ja kupię farbę w bouwmaat za €100 plus btw 21% i zapłaciłem za to €121, a klientowi każę zapłacić €109 z 9% btw, to kto mi odda różnice €12? Bo ja zapłaciłem w sklepie €121, a nie €109,-. Ja naliczam tak, jak kupuję i klient dostaje tę samą stawkę btw i te same faktury do wglądu, co ja zapłaciłem. Jeżeli ja dostaję zniżkę na materiał to klient też ją otrzymuje.”
Tutaj następuje częsty błąd myślowy. To nie klient jest tym, kto ma Ci zwrócić € 21,- zapłaconego w sklepie 21% btw (btw przy zakupie), tylko Belastingdienst. To €21 w całości zostaje Ci zwrócone przez Belastingdienst. Nie ma żadnej różnicy. Ty płacisz €21 w Bouwmaat i Belastingdienst Ci te €21 oddaje.
Dlatego klientowi spokojnie fakturę z doliczonym 9 % btw czyli € 9,- możesz wystawić (btw przy sprzedaży). - „Ale ja liczę klientowi 21% za materiał, gdyż nie naliczam marży.”
Jeśli na fakturze naliczasz 21% btw, to musi to 21% zostać zeznane w rozliczeniu kwartalnym. Nie wolno zeznać 9%, jeśli się 21% klientowi zafakturowało. A 21% fakturować za materiały do prac malarskich (w mieszkaniu starszym niż dwa lata) nie jest zgodne z holenderskim prawem podatkowym. Klient, który to wie, może się oburzyć. Bo traci o €12,- za dużo na puszce farby, która Ciebie netto €100,- kosztowała. To €12 za dużo zapłacone idzie do Belastingdienst. Zmarnowane pieniądze klienta i Twoje, bo ani on, ani Ty nic z tego nie macie. Tylko Belastingdienst zarobił dodatkowo na Twoim kliencie. A szkoda.
W związku z powyższym warto zapamiętać:
btw przy zakupie i btw przy sprzedaży nie mają ze sobą nic wspólnego.
- btw przy zakupie – płacisz w skiepie Ty i Belastingdienst Ci go w całości zwraca przy rozliczeniu kwartalnym.
- btw przy sprzedaży – należy się Belastingdienst od Twojego klienta, klient płaci go Tobie, Ty przekazujesz go dalej, odprowadzając do Belastingdienst przy rozliczeniu kwartalnym. Jesteś tylko osobą przekazującą.
W razie pytań i wątpliwości proszę o skontaktowanie się z nami. Lepiej rozwiać wątpliwości przed wystawieniem faktury, niż później fakturę korygującą klientowi wysyłać.
